Txori erresiñula

 1

 Txori erresiñula udan da kantari

 Zeren ordian beitu kanpuan janari;

 Negian ez'ageri, balinban ezta eri:

 Udan jin baledi,

 Konsola nainte ni.

 2

 Txori erresiñula ororen geien,

 Bestek beno obeki ar'k beitu kantatzen;

 Arek du inganatzen mundia bai tronpatzen;

 Bera eztut ikusten,

 Bai botza entzuten.

 3

 Botz aren entzun naiz erraturik nago:

 Ni ari ullant eta ura urrunago;

 Jarraiki ninkirio bizia gal artino;

 Aspaldi andian

 Desir ori nian.

 4

 Txoria zuñen eijer kantuz oienian!

 Niaurek entzun dizut igaran gauan

 Eta! guazen, maitia, bidiak ikustera;

 Entzuten baduzu,

 Txarmaturen zutu.

 5

 Amak utzi nundizun bedats azkenian!

 Geroztik nabilazu egalez airian,

 Gaiak urtuki nundizun sasiño batetara.

 An zuzun txedera,

 Oi! ene malurra!

 6

 Txoria, zaude ixilik, ez egin kanturik;

 Txoria, zaude ixilik, ez egin kanturik;

 Eztuzu profeiturik ni ola penaturik,

 Ez eta plazerik

 Ni tunban zarturik.

 7

 Bortiak txuru dira elur dienian,

 Sasiak ere ulun osto dienian,

 Ala ni malerusa zeren an sartu nintzan?

 Iun banintz aitzina

 Itzultzen nintzan.

 8

 Txoria, zaude ixilik, ez egin negarrik;

 Zer profeitu dukezu ola samindurik?

 Nik eramanen zutut txedera latxaturik,

 Oiko bortutik,

 Ororen gañetik.