|
Zurekin nai det beti!
Soroa, M.
Atoz, atoz agudo,
atoz, bai, lenena,
ia, nere maitia
kentzen nazun pena;
zure parekoetan
zu zera ederrena;
ŋnork izan al lezake
zuk dozun omena?
Negu guztian zaude
niganatu gabe,
igaro-asiyaz neri
ez guchi naigabe,
bada-zu izanik nere
biyotzaren jabe,
bizi-eziņik egon naiz
urte bat zu gabe.
Etzaitu maitatuko
bestek nik bezela;
soroak esaten dit
zu bazatozela,
ta aiturikan choriyak
kantatzen dutela,
iruritzen zait zuri
deitzen dizutela.
Inziar-laņu, elur,
ekaiztar ifarrak,
guztiak umiltzeko
badituzu indarrak;
zuregatik agertzen
dirade zumarrak
zuriz jantzirik, ota
berdiak illarrak.
Zuk dituzu doaiak
bestek ez bezela,
denbora dago beti
zurekiņ epela,
ibayak pozez mur-mur
egiten dutela,
lore-ederrez beteak
zelayak daudela.
Laster urruntzen dezu
nere naigabea,
ekartzen nazunian
goso-goso aizea;
zurekiņ iņoiz ez det
sentitzen nekea,
zu zera, bai, zu zera
maitecho nerea.
Zuri zor dizkitzugu
egunik onenak,
zuri goiz gozo, leun
ta dizdizuriak;
zuk ekartzen dituzu
gaurik ederrenak,
arratz urdiņ garbi ta
izarrez beteak.
Doai ederrez zera
zu oso aberatza,
zuk pistutzen dituzu
zelai ta baratza;
zuk ekartzen diguzun
ugari legatza,
zu zara maitagarri,
zu zer... MAYATZA.
|
