Adiskide bi eta artza

Samaniego

 Adiskide andi bi

 Dijoaz bidean,

 Elkarrekin itzketan

 Umore onean:

 Artz andi bat zaiote

 Basotik irteten:

 Ikaraz arbolara

 Bata da igotzen,

 Bestea gelditzen da

 Gaigoa bakarrik,

 Artz andiari eziñ

 Arpegi emanik.

 ¿Zer egiñ onelako

 Estutasunean?

 Illa balitz bezala

 Jartzen da lurrean:

 Nola artzak ez duen

 Gorputz illik jaten,

 Usai egiñ ondoren

 Da aurrera joaten.

 Bereala jachitzen

 Da arbolakoa,

 Eta lagunagana

 Lasterka an dijoa:

 Adiskidea, dio,

 Chit det nik atsegiñ

 Zu emen arkitzea

 Osasunarekiñ;

 ¡Zer ikarak ditudan

 Zugatik eraman,

 Beldurrez zu noiz artzak

 Bear zinduen ¡an!

 Isillik belarrira

 Dizu ark itz egiñ;

 Zer esan ote dizun

 Nai nuke nik jakiñ

 Ara zer esan diran

 Artzak belarrira:

 Munduan adiskide

 Mota asko dira;

 Ez dezu artu bear,

 Jakizu gaurdandik,

 Zure adiskidetzat

 Gizon beldurtirik.