Erretor maiteari
P-I.
1
Gure Erretor maitea,
Jakobe Etchegoyen,
Nolako gizona zinen
Ohartu gira hemen.
Gure gogoen berriak
Zinituen senditzen
Eta ele alfer guti
Zen zutarik jalgitzen.
2
Guziak ditu hunkitu
Lure pesai laburrak,
ierriko gizon, emazte,
eta lehenik haurrak.
Gogorat heldu zerauzkit
Zure solas zuhurrak,
Zure hitzak beti ditu
Sokorritu uzkurrak.
3
Gizonaren barnean da
eskasa eta herra,
Aise gainetik behera
egiten dugu lerra.
Zuk abilki erakutsi,
zeren giren minbera,
Jesusekin itzul gaiten
maitatzeko aldera.
4
Nor ez da hortaz ohartu
apez saindu bat zela.
Ez dauku ainitz galdatu,
hain zen ezti, umila.
Apez saindu hoi galdurik
Gaude gu herri hila,
Galdez holako ordain bat
zintzo eta ixila.
5
Jakobe, artzain kartsua,
penetan gira sartu,
Egun zure aldatzeak
Makea baitu hustu.
Sei urtez gaitutzu denak
herri huntan maitatu,
Agian Jainkoak zaitu
segidan saristatu.
|