Urrunako Errezil saria
Pruden
1
Urruņan bizi ukan ditugu
Oren beteak ametsez
Ez dira segur ustelak izan
Hazia-koen usteak
Hamazazpi kantari
Zinezko bertsolari
Neska ta mutil gazteak
Nolako poza bertsolaritza
Goiti doala ikusteak.
2
Goizetik ziren gogotik hasi
Guretzat zer oparia
Gai zailak ere aise jorratzen
Eta ez galtzen haria
Eta nola ez harri?
Ez dea miresgarri
Ta abantxu miraria?
Urruņan zenak gogoan duke
Aurten Errezil Saria.
3
Zenbait urtetan gure mintzairak
Jasan ditu une hitsak
Orain hats berri eta fresko bat
Emaiten bertsolaritzak
Goxatzeko giroa
Argitzeko geroa
Ez dezala ez jan sitsak!
Haize arrotzak ez tu agian
Eramanen haien hitzak.
4
Goizeko saio hura joan zen
Molderik hoberenean
Hanbat ximiko egin ziguten
Bihotzaren barrenean
Zein ziren hoberenak
Haiti onak ziren denak
Ta hautatzeko unean
Zortzi harturik bederatzi on
Utzi behar bazterrean.
5
Bazkal ondoan ireki zuten
Itsas Mendi-ko atea
Eta segidan zinema sala
Han zen mukurru betea
Apirilak zortzia
Ez dugu ahantzia
Gaindituz gure ustea
Helduen mailan ikusi dugu
Bertsolaritza gaztea.
6
Arratsaldean zortzi gazteak
Zein aires eta bizi
Aise iragan zituzten trabak
Kartzelako gai ta guzi
Xapela zen bakarra
Buru baten beharra
Sobera ziraden zortzi
Egun horretan Azpeitiako
Eguskitzek irabazi.
7
Ikastolako haurrek ondoren
Egin zuten beren lana
Bertso sorta bat eskaini asmoz
Bait zetozen guregana
Bertsolari airosak
Euskararen larrosak
Ta gure itxaropena
Ezin dut titi kantatu gabe
Merezi duten omena.
