Mattin eta Xalbador gaizoeri

Piarre, Otto

 1

 Kantu hauk igortzen ditut,

 Mattin eta Xalbadori,

 Nitaraino heldu baita

 direla nigarrez ari,

 biek omen egin dutela

 oihu ezin-bertzear,

 urrun bizi dituzten semez

 bihotza dutela eri.

 2

 Sort-herritik kanpo joanak

 munduan zonbat Eskualdun!

 Nik, heietan, nahi nuke

 izan guzien oihartzun.

 Oro gira norbeiten seme,

 norbeiten amodiodun;

 Ez dugu ez guk ere, segur,

 nigarra ardura urrun.

 3

 Mattin eta Xalbadorrek

 diote ezin-bertzea,

 hori dela, mundu huntan,

 Eskual-Herriko legea;

 Ez, ez, jaunak, bada bertzerik,

 dena baita aitortzea,

 soberentzat Eskual-Hernia

 kukiaren ohantzea.

 4

 Xuka nigarrak eta jo!

 Mattin, Xalbador, maiteak;

 Atxik oso eta garbi,

 Eskual-Herrian gureak.

 Oro gaitu azkar ibiltzen

 Eskualdunak izaiteak,

 dakiguno leial daudela

 gure herritar aldeak.

 5

 Denentzat izan da beti

 Maiatz bezenbat Abendo.

 Hil-ondoko zorionak

 lur hautan egiten erro.

 Bere haurren aitatu dena

 arranguran bizi deno,

 haurrarentzat sort-etxea dago

 zeruaren iduriko.