Ortzaiztar bat kantuz
Ortzaiztarra
1
Primaderako egun ederrek bazterrak duzte loratzen.
Osduko usain gozo eztia nork ez othe du asmatzen?
Hoi-ta-lau urthe, zer primadera! zori-onari ginauden!
Zorigaitzean eroi1 gare: hasi girade pairatzen!
2
Bere lorekin, hegaztinekin, jin deneko primadera,
Gure gorputza sendorik zagon, bai bihotza alegera.
Bi urte huntan soldadogotik itzuli ginen erchera
Ez nuen uste berriz joaiterik harma zorrotzen artera.
3
Neure biziko oroitgarria, maiatzaren ondoarrean:
Utzirik gure segidak oro sartu ginen Algerian:
Guk ez jakinki zer karesa zen Oran-en arribatzean:
Bortz hil zauzkuten, biga kolpatu, mement batetik bertzean.
4
Baitezpadako egun ilhunak, lanbro beltz batek hartuak!
Kabalen pare hor baiginauden zoko baterat bilduak.
Gosea bat zen, ta egarriak bazauzkan bere chichtuak!
Kondatu gabe haur ta emaztek zituzten desafioak!
5
Geroztik hunat hemen gabiltza ikertuz asko zokotan,
Egunak dauzkan oren guziez harma zorrotzak eskutan.
Aitortuko dut ez gaudezkela bethi nagusi gudukan:
Etsaiek baino geiago gizon galtzen baitugu askotan.
6
Masakre higuin lazgarri huntaz nago pentsaketatua,
Zer gauza trichte eta hitsa den gizonarentzat mundua!
Iduri luke kasik handiek ttipientzat pentsatua:
Elgar funditu ta suntsitzeko gerla madarikatua!
7
Othoi, Frantzia, adi nezaz: pertsu hau dut zuretako!
Orhoit hainitzek odol'ichurtzen dutela zure zaintzeko!
Ea ordainez lege zuzenak, zure eskerren lekuko,
Eginen tuzun fededunentzat eta Eskualdunendako?
8
Eskualdun lagun guzieri naiz azken hitz huntan mintzatzen:
Gutarik batek nork ez othe du Eskual herria asmatzen?
Erranik aski, bihotzez zauztet pertsu huntaz gomitazen,
Egun eder bat pasa dezagun laster bildurik Ortzaitzen!
