Ikazkin beltzak sakela zuri

Orixe

 «Ikazkin beltzak sakela zuri,

 baiña lepoa ez legun, ez lodi.

 Bi otordutan baba beltza jan,

 ardo ordez berriz ura utsik edan.

 Txondar ondoan pipa irazeki

 ta illintx igarra sutan dirudi.

 Aren belarri ta betondoak

 Txondar beltzaren arnas-zuloak.

 Ikazketari Jon'en txakurra

 buztanka, usanka arganatu da,

 itzai atzetik. Zerbait arentzat

 bai ote dakar uztar gaiñean?

 Senar-saritik zato biguña

 beterazi andre xamurrak.

 Biotza arekin bialtzen dio:

 «Igandera arte: Ongi begio».

 Lagun artean dedate beela,

 biar ur utsik edango utela.

 Otordu jua! Egurgilleen

 aizkora otsik ez da entzuten.

 Txondargilleak errekaldera

 aurpegi illunak argitutzera.

 Otordukoan etxol-atarin

 itzaia dago gaztirolari.

 Etxaldean zai emakumea

 gurdi-negarra entzun naiean.

 Or da! Senarrak zer bialduko?

 Ilintx igarrak labetxorako.

 Ez ikusiko iganderarte,

 baiña biotza bai Jainkoarren».

 ***

 «Aien etzauntza, zarba ta garo:

 ezurrendako gogorra;

 ekaitz-burrunba datorrenean

 gaitz-erdi balitz legorra.

 Erantzi-bage lo egiñean,

 ez gozatzen soin-enborra;

 gaur, biar, etzi, ezin pagatu

 gorputzari zaion zorra.

 Udan egoak legortzen dula

 zokoenik dan baztarra

 txabol batean ainbat lagunek

 sumatzen duen su-garra!

 Itzul-iraulka lorik egin ez,

 egunez arlo zakarra;

 alare, Iriondo'k naiago omen du

 etzauntza artako aiñarra.

 Bein edo beste, basoz kanpora

 gauean bada gelditzen,

 oge zurian ezin asmatu

 omen du lorik egiten.

 Berriz basoko kamaiña txarra

 duelarik atzematen,

 «emen nauk, lagun, zer lo ederra!.

 agotik zaio jaikitzen».