Banandu-bearra
Igotz
Kai ertzean bigun kulunka,
or itxas astuna...
ta jende-mordoa begira,
banan-bearrez ituna.
Urez doazanen artean
zenbat agur ta besarka!
Zar ta gazte, erreka bai'litzan,
zotiñari eraginka.
Azkenik, joan-dei garratza
uin oztin barruna dardar...
Ez uste nik une au zanik
orren minbera ta lakar!
Koldobi itxasoz doa aruntza,
zoriak erakarria;
ta agurtzekoan, aren aiots
eta biotz-min larria!
Neugana dator leia bizi,
barnean dakar arantza...
Ito-zorian jarri dautso
banan-bearrak biotza.
Ezin itzik bat be taiutu
edegi arren ezpanak;
bizi-beroa ixurigaitik,
ezin balio barrenak.
Arnasea daust edan gura,
nire besoetan murgil;
iparrak altza lez nau lotzen,
begion malkoa zintzil.
Gero... geldi, arnas-estuka,
miñez asea ta laru,
diraust: "A¡, obe, ezpa-zindudan
iñoiz be zu ezagutu!"