Moderna izana gatik

M.E.

 1

 Otoa xarmanta da erdi beltx ta grisa:

 Lau errota-re baditu modernenen gisa...

 Bainan hortan joaiteko ez da behar prisa:

 Hortakotz du xofurrak ez pastu permisa.

 2

 Zer gustian joan ginen «jaun handi» jarri-ta!

 Segur ginen, karkulen egiten hasi-ta,

 Ez zutela utziko, oto hau kusi-ta,

 Permisarikan gabe holako bisita!...

 3

 Jendek zioten hartaz «vachement barrake»!

 Behatzen ziotela kusirik berak-e,

 Oto tzarra hasten da, gelditurik tente,

 Jauzi, ostiko, putar, irrintzina ta ke!

 4

 Ah! Zer den urgulua! Ta bizkitartean

 (Hau erraiten dautzuet, hemen gutartean)

 Leiorat ezin dena jartzen da atean,

 Oto hori bixtatik itzali artean!

 5

 Denek ontsa kusi-ta gibel ta aintzina,

 Partitu da otoa, nola erregina!

 Nagusiak: «Haiteke berriz hunat jina,

 Izanen dukalarik hortako adina!»

 6

 Gazteegi, bixtan da... eta agradosa!

 Ixila ta goxoa, iduri arrosa...

 Hirian bakarrikan uzteaz gu lotsa,

 Zortzi egunik barne bailaike esposa!...

 7

 Jin delarik orena permisa pasteko,

 Oto txarrak: «Ez niz ni egina kasteko!»

 Eta emana gatik bospasei ostiko

 Behar den tenorean ez da partituko!

 8

 Ah! otozain maitea, bizitzeko uros,

 Holako oto «jaun» bat zinez da agrados!

 Bainan kontseilu on bat, anai girelakotz,

 Permisaren pasteko bertze zerbait eros!