Udazken ala
Tene
Juan zaigu udara, juan da igesi
eramanik bere alaitasuna;
juan zaigu udara, ta juan dala
mendi ta ibarretan txit ezagun da.
Juan zaigu udara ta ixildu dira
txoritxo abeslariak,
ez dira entzuten gure mendiyan
beren abesti alayak.
A, bai itunak txori abesti gabe
baso bakar urrutiak,
bertan oyartzun egingo ez ba'leu
euzkuen poz irrintziak.
Juan zaigu udara, eta berakin
euzkidun egun luzeak,
oyekin baita juan dira ere
artzayen poz-alayak.
A, bai gogorra onentzat neguan
mendi elurrez jantzia,
bertan ez-baleuka txabola, eta
txabolan bere maitea.
"Juan zaigu udara, eta alegetu
semetxo jolas zaleak,
zelai lilitsua artu dualako
guzia zingira loyak.
Ai, bai estua abentzat sukaldea,
bai illuntze gogaikarriak,
su-ondora aitonak deitzen ezbaleu
entzutera bere ipuyak.
Amaitu dira, bai, neska-mutillen
itur-ondoko egonak,
gogorki ditu ba ortik bidaldu
euriyak edo bisutzak.
A, bai luze itunak maitalientzat
neguko gau illun baltz-baltzak
amets egitera deitzen ez'baleu
sukalde zarreko suak.
Juan zaizkigu baita udararekin
goiz argi ta aize legunak
ez dute orain, ez, ainbat, atsegin
eskeintzen mendi tontorrak.
Ai, bai orma baltz aztunak neguan
basetxe txiro txikiak,
sendi euzkoa lotuko ezbaleu
bera jayo zan mendiyak.
Juan zaigu udara, juan da igesi
eramanik bere alaitasuna;
juan zaigu udara, ta juan dala
mendi ta ibarretan txit ezagun da".