Orban gabeari
Tene
Asaben sinismen sendoa zainduaz
zuretzat bizi dan eusko-erria
zure aintza bere omentzat duala,
abeslari dezu, Miren garbia.
Abeslari dezu, abesti maitariz
zure edertasuna goresten arro,
zutzaz arrotzea errien omenik
aundiena dala dakielako.
Eusko-gogoaren indarrak, tanpadaz
gaur igitzen duan nere biotzak
zuri ¡ene Miren! Sortzez garbi orri
opaldu ni dizu abestitxo bat.
Euskotar mingañak zuretzat dituzten
gorespen gozoak azaltzekoa,
euskotar biotzak zuretzat daukaten
maitasun bigunez jantzitakoa.
Goraldu nai zaitut gure mendietan
zintzo gordetzen dan sinismenakin,
biotz toles-gabe maite-garbidunak
goraltzen zaituzten itz bigunakin.
Ta esango dizut nere abestian
naiz olerki txiro eta itz motelez,
donoki ta lurra edertu ta poztu
ditutzute, dezun edertasunez.
Nik esango dizut zure maitale dan
artzai neskatxaren maitasunakin
zelaiko lilirik politena Jaunak
Zu bezin polit ez duala egin.
Nik esango dizut, seaska ondoan
jartzen dan amona zarrak bezela
aur errugearen irripar gozoa
baño gozoago, Miren, zerala.
Nik esango dizut, itxas gizonakin,
ez dala ortzean izar argirik
zure edertasun ain dizdiztzallea
dan bezin atsegin ta pozkarririk.
Nik esango dizut abesti onetan
asabak esaten zizuten ura:
"Jaunaren eskarrez sortzetik garbia
ta orban gabea beti zerala".