Gogoa
Maruri, Erramun
Beņola goizean goiz ikusi nuan
Loretxo usai gozoduna,
Eguztiaren izpi leunak artzeko
Leunki zabaltzen ari zala.
Beraren edertasunak agertuaz
Zegoan urrinkai jario,
Baratza ta bazterrak urrinkaituaz
Goizean goiztik gaberaņo.
Illuntzin estaldu zanen eguzkia,
Goizeko loretxo ederra
Urrinkai gabea, tente egon ezinda,
Lurra jota zegon zimela.
Nik ere ikusi nuan zoriontsua
Beņola neronen gogoa,
Oroimenen urrinkai gozoz betea
Jesus-Iguzkiri begira.
Baņo bein niri ere estaldu zitzaidan
Nere erruz Jesus-Iguzkia.
Geroztik orra nere gogoa zimel
Zutik ere egon ezin dala.
