Gero arte!
Markiegi, Peli
Ementxe zauzkat nere aurrean
goian gurutxa; gero, zu
kopeta goian, begiak argi,
buru zintzoa beti zut,
gudari azkar garaile izaki
zertaz lotsa ez-paitezu.
Beian izlari-saila, erdian
Euskadi-ikurra, min-pisuz
makil-erpiņa ezin arturik,
bestea aldean itzaltsu.
Lagunak oro zuri begira,
ta aldiz aiei begira zu.
Ez ziņudan nik iņoiz ikusi,
zure itz xalorik ez entzun;
ta alare etxeko ziņan gurean,
ona gaur miņez non nauzun.
Oro dakian zure gogoak
nere berri orain ba-du:
amaika apari goxo egiņak
gu biok... zure izkutun!
Biok ur baten edanak nunbait,
biok liburu bat ikus,
biok maite bat biotz-erdian
biok Aita bat, ta anai gu,
lagun artean zuri begira
ni ikusteaz ez arritu.
Oraindik ere bost yardunaldi
egin bearrak gaituzu.
Itxoin apur bat, ba-noa laster,
agur, gero arte, lagun.
Gure ixil-itzak entzuten, Yesus
bedeinkapen bat luzatuz,
besoak zabal, burua makur,
maite-altzoa zabalduz.
