Jaso nitun mendi goietara nere begik, laguntza eskian
Aldave, Joaquin
GOIETARA NERE BEGIK,
LAGUNZA ESKIAN"
Jasoko ditut nere begiyak
mendi gallur gañetara.
Andik datorkit bizkortasuna
biotz gosetu onetara.
Gora io ta urbillduko naiz
zeru eder atetara.
Menditik ongi ikusten dira
erri t'auzok zabalduta.
Burruka, kezka eta larriyak
antxen dabiltz naspillduta.
Begoz urrutin nagon lekutik
orrenbeste zalaparta.
Emen, bai, noski, artu liteke
garbi-garbiya asnasa.
Uritan berriz zikiñ, ketua,
urri-urri ta eskasa.
Mendi zorionian jarriya daukat
gau eta egunez ametsa.
Ementxe bertan ta eskuz ikuituz
daude zelai loratuak.
Lore txuriya eziñ kontaala
Jainkua Berak eratuak.
Ementxe ardiya t'arkume txikik,
daude ongi bazkatuak.
Andik urruti agertzen zaigu...
neurri gabeko itsasua,
ta ontzi asko bere gañian.
Sarritan dago arrotua.
Ekaitz, aizia bildurgarriyak...
ura bere amorrua!
Mendi gañetik gora begitu
ta ikuitzazu zuk zerua.
Ura da gero izango dezun
betiko atsegiñ lekua,
Zaizazu onez bitarte ontan
ara deitzeko ordua.
An malla-mallan, ta oso urrutin:
daude mendi aundiguak.
Bat edo beste, goienekua,
elur daude txurituak.
Elurra oiek laxter eguzkiz
utziko ditu urtuak.
Egaka goitik ara ta onea
dabiltz arranu, miruak.
Beren gosia kendu nai dute.
¡Gorde zaitezte, txituak!
Gelditu gabe egan dabiltza
gogoz aztinduz eguak.
Entzun ixillik, adixkidiak,
urruti erriko ezkillak.
Jaso ditzagun gure eskuak;
ori nai du Jaungoikuak.
Zuretzat, Jauna, izan ditetzen
gure opari beruak.
Gu juandakuan ixill-ixillik,
ixill eta bakarrian
gelditzen dira mendi gallurrak
Beren edertasunian.
An bizi leike pake-pakian
naimen guztiyen onian.
Ixill ardiya urrutzen dute
iñoiz ekaitzen dardarak.
Tximixt argiya, trumoi orrua
aiñ aundi, bildurgarriyak.
Kazkarabarra ta elur zuriya
datoz jantztera bazterrak.
¡Ene!, ordua etorri zaigu
laxter etxera jexteko.
Nolako damu azaltzen degun
toki abek utzitzeko!
Agur, mendiyak, gure biyotza
osorik antxe uzten zaio.
