Gurekiñ izango zerate laxter

Aldave, Joaquin

 Iru illaute ixango luzian

 arat t'onat ur gañian

 bazterrik bazter ibilli ondoren

 atun arrantza lanian,

 etxera datoz arrantzaliak.

 ¡Atozte ordu onian!

 Ontzi txikiyen azal kubiertan

 Ibilltzeko tokirik ez.

 Oñez ia aztu; alatsu noski

 norbaitek erran digunez.

 Ez dira pasa illaute abek

 oso ariñ eta errez.

 ¡Zenbat ardalla ordu luzetan

 danok elkarren artian!

 Lana ordutan, ¡bai lana egiñ!:

 gero trankil egonian.

 Kontu emendik ta kontua andik

 eten gabe solasian.

 Nai det sinistu bedeinketuta

 izango zala otordua

 artako batek, arretaz noski,

 danorentzat gozatua.

 Danak berdiñtzen dakiñ janari,

 txandatuz zuen lapikua.

 Zuen erriyan utsun aundiya

 utzi zenduten juatian,

 t'etzun iñortxok iñola bete:

 getditu zan bakarrian.

 Uda guztiyan bazan tristura

 nagusituta kalian.

 Onizi barruan ainbat egunen

 egon zaten bitartian,

 ¿sortu ote da asmo berririk

 zuen biyotz barrunian?

 ¿Nora, gizonak, joko dezute

 zuen errira etortzian?

 Laxter zerate gurekiñ berriz

 maite dezuten erriyan.

 Ementxe dago zuen zoriona

 epel, goxo famillyan.

 ¡Erori dalla nai badu ugari

 elur zuriya mendiyan!

 Zutik utzi det nere galdeera:

 ¿Nora gizonak neguan?

 ¿Ez al zaudete galdeera oneri

 erantzuteko moduan?

 Badakit ongi etzeatela egongo

 lizunduz etxe txokuan.

 Mintzazaitezte aurrena zarrak

 experienzi jakiñian.

 ta gero, gaztek, mintzazaitezte:

 ez utzi ezertxo gordian.

 Mintzazaitezte -berriro diyot-

 garbi - garbi gordiñian.

 Programa dute ongi pentsatua

 negun ongi betetzeko.

 Gauza berririk ez da izango:

 lengok dituzte maitetxo.

 ¡Ta... izan ere! ¿ez dira naikua

 ilusiyok kunplitzeko?

 Ezetz, norbatzui entzuten diyot:

 ezetz, berriz eta berriz.

 ¡Ai, zuek eskutik ibllitzeko era

 nunbait zorionez balitz!

 Zuen artian lana egitiak

 baliyo du ¡ene! aunitz.

 ¡A ze lurrion bota ilteken

 Ebangeliyo aziya!

 Osatu leike arrantzalien

 arima ederren ontziya.

 ¡Goruntz biyotza: utzi bazterrian

 kaltegarri dan nagiya.

 Illunabarrak egun askotan,

 garai oso egokiya

 noiz nai ta sarri goxo bilduta

 entzuteko "ON BERRIYA",

 kristautasuna bete betian

 pizkortzeko, alegiya.

 Ainbeste lana ikusi eta,

 datorkit bildur larriya.

 ¿Zeñek ta nundik, ta nola -diyot-

 eman lanari asiya?

 Astia, on da; bukatzia obia.

 ¡Auxe Jaunaren graziya!