Elias igarlearen otoitza

Aldave, Joakin

 Zeruko intzaz beterik daude / ondotik zuen datozen itzak.

 Zupaitzazute beren eztiak. / Busti an biatzak.

 Jaio da eguna sortaldetikan. / Agertu da iguzkia.

 Jo du kanpaiak argi ezkilla / esnatuaz otoitz zalia.

 Uxatu dira illun guztiak. / Dana da argiz betia.

 Arima onak maite du Egia, / ta du onetxen gosia.

 Ene, txoriak kantari denak / agertze'ute beren poza.

 Kirkir, kukuak, gorda lekutik / elkartze'ute beren boza.

 Eliz torrian kanpaia berriz / lenago baño azkarrago.

 «Atozte denak, atozte, arren, / «Errobatibak» jaitzeko.

 Kristau multzoak bilduko dira / eliz barruan. Gazteak,

 sasoi gizona ta emakumea, / mutill koskor ta txikiak.

 Ermita aldera, dijuaz danak / eskariak abestuaz

 betiko Aitari, Birgiñ Amari / Deunak izenez deituaz.

 Bidian dute edertasuna / beren begiak ikusten.

 Bizitz berrira datoz zugaitzak. / Uda-Berriak ditu deitzen.

 Nun nai loria. Espiritua / zaiote aintzaz betetzen.

 KIRIE ELEEISON otoitz senduak / dute zerua irikitzen,

 Otoitza onetxen sakontasunak / dute bailara sendotzen.

 «Eman onura danon lanari», / dizugu, Jauna, eskatzen.

 Bedeinka'itzazu itsas gizonak / ta berdiñ nekazariak.

 Urrundu gaitza, gosia, guda / etsaia ondatzalliak.

 Emanzaiozu eskubi eskua / zure langille jendiari

 izerditurik ogia jaten / duten ainbeste oieri.

 Ondotik meza kantatzen dute / ango ermita ixillian.

 Utziko'ituzte beren eskariak / antxen aldare gañian.

 Danak bukatzen diranian, beila / jetxiko dira kalera

 Errosariua errezatuaz / bakoitza bere etxera.

 Ermitatxua bakar ta ixillik / gelditzen da denboretan.

 Iñoiz, banakak urbilltzen dira / egun siñalatuetan...

 Bakardadeko leku onetan / txoriak dute abesten...

 Aize, euria, tximixt, trumoiak, / dute Egillia goratzen.

 Nun dira lengo jaiera aiek? / Zergatikan galdu dira?

 Begira iozu gaurko egunari, / t'asi arrazoi'en billa.