Aupa, Orio'ko estropalariak
Aldave, Joaquin
Gure Euskal erriko eder ziran estropak
argal agertzen ziran jantzita eriotz erropak.
Irintsi eziņ zituzten porru saldaren zopak.
Aurten bulartsu altxa - ta gogoz artu dituzte
ollo salda, okela, biņa kafe ta kopak.
Jeiki zaizkigu berriz estropada aldiyak,
luze igaro ondoren naigabe ta larriyak.
Jarri dituzte sendo bikaiņ zimendu arriyak.
Ainbat koroi loratu emendikan aurrera
jasoko ditu, noski, Orio'ko erriyak.
"Emen gatozti" esatian emengo arraunlariyak,
ernai nun nai zegozten belarri ta begiyak.
Aintziņetik zeuzkaten emanak agiriyak.
Danok zekiten ongi Orio azaltzen ba'zan
ikusteko giņala gauza arrigarriyak.
Urriak baņo geigo baliyo dun kemena,
goratu dezu egoki Orio erri izena.
Ez da izango -diyot-, ez, noski, au azkena.
Urtek datozti berriz. Pixtu sugar indarrez,
iizali gabe iņola zure itxaropena.
Auzo t'erbeste daude Orio'ri begira,
atera ditulako gauz on asko argira.
Nun-naitik datoz jendek gure bizi kabira.
Izan zan kaxkarrena. Bere etorkizunak
diz-diz argituko du txinpart argiz lurbira.
Zuretzat, Sarasua, nere omen apala.
Ongi dakizu, noski, naizela agitz argala
Patroi izugarriya, etzera, ez, makala.
Zure lagunarekiņ elkartu t'artzazu
besarkada estua, ta diruz... eska ala.
