Larrosa eta klabeliña. (Rosario Artola-ri)

Kasal Otegi, Felipe

 Baratz batian nintzan

 Sartu goiz batian,

 Larros aundi bat nuben

 Ikusi aurrian:

 Eta aren onduan

 Klabeliñ gorriya,

 Zeñak baziruriyen

 Pispolin chikiya;

 Larrosak gallendurik

 Begiratzen ziyon,

 Burla besterik goitik

 Egiten etziyon;

 Esanaz-¿aiñ kaskarra

 Zertan ago orla,

 Uste aldek onduan

 Nik i nai autala?-

 Klabelinchua umill

 Zeguen artian,

 Bañan eraso ziyon

 Arrabi guztian;

 -¡Zer ari aiz esaten

 Larros ganbeluba,

 Iretzat ez aldek or

 Naikoa lekuba,

 Panparroikeri oyek

 Laster joango zaizkik,

 Ire atzen orduba

 Ikusikoyat nik;

 ¿Ez aldakik chikiya

 Ni izanagatik,

 Fin ta zimel arkitzen

 Naizela oraindik?

 -Isilik ago chastar

 Berritsu petrala,

 ¿Uste aldek nik aña

 Iraungo dekala?

 -Laster esango diat

 Zein geran geyago,

 Burla egiten lanik

 Ezdek ik izango;

 Aize kolpiak azkar

 Au purrukatuko,

 Eta arrokeriyak

 Zaizkik bukatuko.-

 Esan zuben bezela

 Aizien indarrak,

 Lurreratu zituben

 Bere orri danak

 ...............

 Gizon aundiyak ere

 Beñere burlikan,

 Ez dezazute egiñ

 Chikiyakgatikan;

 Larrosak jartzen digu

 Argiya aurretikan,

 Nai badezutu artu

 Ejenplo onikan,

 Ez iñoiz segitzeko

 Aren biderikan.