Euskeraren besoetan jaio nintzen
Iturbe, M.
I
Garai batean nik ez nekien
aundi izatea zer zan;
ez bainekien nere barrua
argi jatorrez aztertzen.
Dena dakien gizakumerik
ez da mundura jaiotzen;
denek bezela, neke luzeaz,
ikasi nuen bizitzen.
II
Errugabeko zenbat umetxo
geratuak diren lotan!!!
Seaskatikan euskaldun, baiņa,
euskal itzik ez aotan.
Jatorri-amasa ukatu zaie,
-maldade gabe askotan-;
orrela ez da "irin" biurtzen
gari alea errotan!!
III
Nagikeria, joku iņozoz
biurtu dute "aitzaki":
"auzo izkuntzaz bizi omen leike
giza artean lasaik!".
Edornork daki, bererik gabe
beste ezer ez dela aski:
"Euskera gabe, euskal etxea,
euskaldun ezin izaki"!!!
IV
Amatxo batek aurtxo txikia
artuz bere magalean,
laztan goxotan muxukatzen du
maitasun oiu ixillean;
nere biotzak ager lezaken
indar sendo apalean,
EUSKERA muxuz laztanduko dut
itzjario zabalean.
V
Jaiotetxea maite ez duena
ai zer gizaki pobrea!!!
Esan liteke lore bat dela
udaberririk gabea.
Nola ez gorde guraso onak
suz piztu duen labea?!!!
Zer edo zein da etxea baņo
arnas emaille obea?!!!
VI
Itz ematen dut, zin egiten dut
-gorostia zait testigu-:
"Nere burua ez dut salduko
izkuntz arrotzen katigu"!
Izkuntza zaindu bear dugunok
argi ta garbi dakigu:
"Gure zaiņetan bizi arnasa
EUSKERA bakarrik zaigu"!!!
