¡Suertia!

Iraola, Victoriano

 Jakitiatik nintzan

 suerte onekua,

 chartel bat erosi det

 loteriyakua;

 bost pena pagatuta

 askoren moduban,

 chorakeriya franko

 bildurik buruban,

 eta loteri-zale

 diran ayen gisan,

 gabetikan goizera

 aberasten nintzan.

 Etziran bost gau pasa

 nere iritziyan,

 non lista etortzen dan

 Korrespondentsiyan.

 Erosi ta jarri naiz

 ikusten chit kontuz,

 nere modu esanaz

 -seguru niok-uts.

 Ontan non azaltzen dan

 nere lumerua,

 amabi durorekiñ

 bera saritua.

 Lagunak chuliatzen

 artu naute jiran,

 esanaz -gastatzera

 guazemak segiran-

 ¡eta nik beste gabe

 tontoki eruak,

 non gastatu ditudan

 amabi duruak!

 Urrengo egunian

 loteri echera,

 konfiantza osuan

 lista ikustera,

 juan naiz pentsatu gabe

 ezer okerrikan,

 paper artan neretzat

 izango zanikan.

 Lumeruak pasatzen

 kontuba artubaz,

 biatz muturrarekiñ

 zintzo markatubaz,

 ari naiz ikusitzen

 bildur eta estu

 eta pasatzerako

 guziyak aiñ justu,

 nere lumeru-ori

 billatu nai nuben,

 eta azkenerako...

 taka anche nuben.