¿Eta galtzak?

Iraola, Victoriano

 ¿Eta galtzak?

 Eskotilla-kaleko

 sastreri batera,

 baserritar bat galtzak

 eragiñ aztera

 joantzan, ateratubaz

 chapela burutik,

 kriyantza onarekin

 jarriyaz burutsik.

 Esan ziyon desio

 zitubela galtzak,

 jai aundietarako

 oyalezko beltzak,

 kondiziyuarekiñ

 illetik illera,

 zortzi pezeta edo

 amar pagatzera.

 Sastriak begiratu

 ziyon kontu aundiz

 burutik oñetara

 beiñ edo bi aldiz;

 baita erantzun ere

 konforme zegola,

 itza kunplitzen bazu

 gizonak bezela.

 Neurriya artu diyo

 itz ayek esanta,

 eta baserritarra

 erdi farrez joan da.

 Galtzak egiñ zizkala

 itzeko sastriak,

 bi illabete ziran

 ondocho pasiak,

 baña baserritarra

 buru gaiztokua,

 aztu egiñ zitzayon

 amar peztakua,

 nonbait eramatia

 ill aurrenenguan,

 eta gogoratu ez

 berriz urrenguan.

 Baserritik kalera

 zetorren guziyan,

 nonbait ala erori

 zitzayon graziyan,

 zerbait burla moduban

 kaliartatikan

 maizcho pasatutzen zan

 ikustiatikan.

 Sastria chit arrazoiz

 gogotik keja zan,

 eta beregan diyo

 pasatutzen bazan

 berriz chiripaz ere

 aren kaletikan,

 lotsatuko zubela

 bazuben lotsikan.

 Etziran iru egun

 pasatu artian,

 gure baserritarra

 kalia betian,

 besuak luzatuta

 kale goitik bera

 non datorren, ta zapla

 sastria atera,

 irten ta deitu diyo

 oso errabiyan:

 -Zu, ¿eta galtzak?

 -¿Galtzak?

 estucho gerriyan.