Itzaia

Imaz

 Geldi-geldi,

 idi bizkorrak,

 geldi-geldi,

 nere maitiak,

 ibilli.

 Argi-sentian,

 an urrutian,

 nere kabia

 det utzi.

 Bere irudia

 etsi ezik dator

 nere burura,

 zoragarria

 sorginki.

 Geldi-geldi,

 nere iditxoak,

 ibilli.

 Egunik egun

 ikusi arren

 nere etxetxoa,

 bildots antzera

 edaten,

 ase zalerik

 ari begira

 ez naiz sekulan

 aspertzen.

 Geldi-geldi

 nere iditxoak,

 ibilli.

 Alde badira

 etxe egokiak

 zelai maldetan

 agertzen,

 begiak ez du

 ura besterik

 ikusten;

 biotzak ez du

 ura besterik maitatzen.

 Geldi-geldi,

 nere iditxoak,

 ibilli.

 Baso antziñetan

 agur batean,

 aruntz azkenik

 nere begiak

 beti ditut nik

 itzultzen

 Agur...

 nere zeruko

 eguzki.

 Agur...

 nik maite dedan

 baserri...

 Nere iditxoak,

 O!... O... geldi!...