Nausia, mutila eta erbia

Ainciburu, Ellande (Allande Aincibure)

 1

 Behin mutilarekin nausi bat ari zen

 Larre zabal batean iratze pikatzen.

 Toki hura erbiez famatua baitzen,

 Han ihiztari zonbeit egun hartan bazen.

 2

 Bet-betan tiro batzu hor dire aditu.

 Gare gizonek ere buruak goititu.

 Erbi bat heier buruz herrestan zen heldu.

 Gaixoak berehala indarra du galdu.

 3

 Nausiak laster batez erbia harturik,

 Ezpal baten pean du ezartzen gorderik,

 Irri gozo batekin erten duelarik;

 «Erbikiz aseko nuk, mutil... ni segurik!»

 4

 Mutilak bere baithan, hitz hoik entzun-eta,

 Zioen: «Jasta ere enetzat ez duka?

 Ai, merezi huke, to, gantz handi gormanta,

 Jabeak jin balite eta gai baheza!»

 5

 Hain sarri bi jaun ziren hetarat ethorri,

 Galdez heian erbi bat zutenetz ikusi.

 Ezetz zeien nausiak murritz ihardetsi,

 Eta bere lanari lotu zen zorrozki.

 6

 Mutilak aldiz keinu ezpalen aldera,

 Salatzeko bezala han zerbait bazela.

 Jaun heiek hatzemanik erbia horrela,

 Jotzen dute nausia lihoa bezala.

 7

 Pasoz hantu gizona nigarrez utzirik,

 Ihiztariak urrun bazoatzilarik,

 Mutilak erten dio irriz dagolarik:

 «Nausia, hartu tutzu zanpak, zuk segurik!»

 8

 Egintza hunk dauku ongi erakusten

 Nola garen lur huntan elgarrez behartzen.

 Zorionean bertzez ez denak orhoitzen

 Zorigaitzean lagun guti du izaiten.