Egamin

Gaztelu

 Begian argi, biotzean su:

 (artega) nabil nere bidean.

 ¨Nork lituzken arrano-egoak

 ibiltzearen ega luzean!

 Mendiak gainduz, odeien lagun,

 neretzat litzake goi-urdiña.

 Ango altxor yorien nagusi,

 ase al nere egamiñ miña..?

 Gau ixilaren ezkutapean

 loak artzen du, bai, barne-gura:

 -ega dagila amestuarren.-

 Bañan goizero... ­Ene ardura!

 Ezin egon ni, ezin atseden:

 ikaraz bai-dago lur-ingura!

 Eguzki'k oea lega ba-du

 sugarrez, oean ni nagitsu..?

 Illuna darama gauak besoz,

 t'argia ez agurtuko gogoz?

 ­Uda-goiz, uda-goiz! ­Poz-ikara!

 Nola dun arnasten egamiña!

 ¨Zertan ager zatzakit ain eder,

 zureratzeko ez banaiz diña...?

 Kanta bezate, aize-nagusi,

 txori alaiak egun-argia.

 Nik ostera, eki-liliak lez,

 goiront yasoko biotz-ontzia!...

 ­Sutu zaidak, Eguzki, barrena:

 ito dakidan nere egamiña!