Enriketa-ri

Gerra, Juan Karlos

 Edurra bezelako

 Arpegi zuriak,

 Begi urdiñ urdiñak

 Ta urrezko uliak;

 Orrelase ziraden

 Zeruko aingeruak,

 Bere gloriyarako

 Egiñak Jainkuak.

 Bañan zuritasunez

 Jauna asperturik,

 Begi urdiñen argia

 Epela iritzirik,

 Zeruak poztutzeko

 Asmau zun ¡au lana!

 Aingeru bat sortzea

 Pollit baltzerana.

 Guztia zan pakea

 Zeru zabalean

 Aingeru baltzerana

 Agertu artean...

 Irriz sortu orduko,

 Eder, maitagarri,

 Santuak zutenean

 Aurrean ikusi,

 Uluz eta lekaisoz

 Bazterrak beterik,

 Chaloka bazioten,

 Oso zoraturik:

 "¡Ause bai da aingerua!

 ¡Oiek begi argiak!

 Begiratuaz ditubez

 Alaitzen geuriak,

 Au da edertasuua

 Sua letz biziya,

 Edurra bezin otza

 Da aingeru zuriya;

 Gaurtik geiagoraño

 Zeruko laztana,

 ¡Bai!, zu izango zera

 Pollit baltzerana."

 Ozta, ozta entzunikan

 Santuen uluak

 Aingeru zarrak ziran

 Negarrez gaisuak;

 Ezaguturik euren

 Edertasun otza,

 Euren zuritasunaz

 Izan zuben lotsa.

 Ikustean Jainkuak

 Santuak zorzatzen

 Eta aingeru danak

 Lotsaz dardaratzen,

 Barriz paketu dedin

 Zerutar jentea

 Bear dan baltzerana

 Mundura bialtzea.

 Alasen zeruan zan

 Bukan jostaketa,

 Etorririk lurrera

 Zu, gure Enriketa;

 Eta an bazituzun

 Santuak zoratzen,

 Emen biotzak diguzu

 Zerurontz biurtzen,

 Zeren, zoragarria,

 Izar diz-dizari,

 jaiotzan legez zera

 Aingeru bat beti.