[Bertsotan]
Garmendia - Mendizabal
G.
Familian'e sortutzen dira
aldizka hainbeste ekaitz,
egia da bai fameli eder bat
hazi det umore alaiz,
ustegabeko etsai txarren bat
hemen azaltzen bait da maiz,
ta berri hori jakin detanen
ni erabat tristetu naiz.
M.
Gauza horretan nik ez dut egin
horrelako pekaturik,
urtek aurrera doazkit eta
ia nago gaur zaharturik,
zure alaba ustegabean
bihotz barrura sarturik,
hura bihotzez maite badet nik
ez dezu zer tristeturik.
G.
Egia da bai lagun zahar hau're
ez dela egongo hutsikan,
aingeru batena joateko
batere ez dauka lotsikan,
mutil gazte batizandu balitz
hartuko nuen pozikan,
nere alabak ez du merezi
usatutako gauzikan.
M.
Zahartuta nago baina sasoia
nik'e banuen lehenago,
ta ondo dakit abildadea
gerozaz eta beherago,
nere barrua neska horrekin
gaur maiteminduta dago,
itxura zaharra dadukat baina
oraindik sasoien nago.
G.
Nere iritziz bildu zerade
nere etxeko kaltean,
senti bezela esango (d)izkizut
guzizko borondatean,
zure sarrerik nik ez nuke nahi
gure etxeko atean,
sasoia ere gauz ederra da
itxurarekin batean.
M.
Zure gustoko mutila ez naiz
hori nago antz emanik,
baina atzera ezin det egin
hura gustoko izanik,
eta aurrera jarraitutzeko
asmo sendoa daukat nik,
biok elkarri maite bagera
zuk ez dezu zer esanak.
G.
Lagun zehar zu gaur zahartua zaude
gure alaba dago gazte,
alkar ondo maitatu ezkero
biok ondo bait zoazte,
kontseju batzuk emango dizkat
zertan mila buru hauste,
hortik aurrera munduan zehar biok
konpondu zaitezte.
M.
Lehendabiziko jarri dituzu
hainbat ostopo ta traba,
nik bide horri ekin nion da
orain zertarako laga,
esanak esan bihotzez maite
bait det nik zure alaba,
azkeneraino joan nahi nuke
bere konformatzen bada.