Ekaitza
Zubigar
Odei mordo beltz illuntsu arek
irentsi dizka eguzkiari
urrezko printza zoragarriak
eta ortzea goibel da ageri
Ekaitz mingarriaren aizeak
zuaitz adarrak apurtu ditu
ta tximistargien burnariak
ausiaz erria txit illundu.
Burrukan dabiltz odei astunak
odotsez lurra dardaratuaz
eta arri jasak gañean dira
bazter guztiak txit ondatuaz.
Larrutu dira zelai galantak
ta igali zuaitz ederrak spoildu,
sendo ta eze ziran soroak
sakonetara oso amildu.
Tximist zorrotzak zartatu ditu
zuaitz zutikakoen enborrak
eta ostea bildurti dauka
bildurgarri dan ekaitz gogorrak.
Aserre dabil itxas aundia
arroka artean uinak lerturik
eta gañean dauzkan ontziak
oso ezpada zerbait ausirik.
An arki diran arrantzaleak
estu dabiltza launtza eskaka
ta itsas-ertzean beren sendiak
Goiko-Ama'ri ziñez otoizka.
Artzaira ere bere bordara
sartua dago ardi ta guzti
eta ez dauka bere larriak
arindutzeko iñon laguntzik.
Ukulloetan aberetxoak
marru dagite agitz itunki
eta txoriak "pio" ixil bat
belar-metaren azpi-azpitik
Arri ta kaskabar jasa aundiaz
uzta guztiak narreztu dira
¡tamala baña egiz ekaitzak
eraman gaitu ondamendira!
* * *
Jainkoa dabill, oartu
eta lortu
deguna artu.