¡Ama bati! (On Antonio Arzac jauna-ri)

Agirre, Domingo

 Seiaska pobre baten aurrian

 Ama bat makur lenguan

 Begira eguan, bere umechoa

 Lo ala esna eteguan.

 Ezaguturik esnatu zala,

 Arturik bere altzuan,

 Maitasunezko berba leunian

 Onela amak ziñuan:

 "Semecho neure biotzekua,

 Semecho neure kutuna,

 Bakar bakarrik zuk bete dozu

 Nire biotzeko utsuna;

 Jaungoiko Altsuak emon daizula

 Indarra eta osasuna.

 ¡Ilgo baziña!... galduko leuke

 Zure amak bere zentzuna.

 Semecho laztan sortu zarana

 Neure erraiyen erdian,

 Semecho eder bardinbagia

 Ichasuan ta lurrian,

 Etzara jaio jauregi baten

 Aberastasun artian...

 Baña zu zagoz ¡maitia! asko

 Aberastasun echian.

 Jauregietan jaio diranak,

 Errege diranak sortu,

 Ezingo dira, neure biotza,

 Bein bere zugaz neurtu.

 Izango dira aginpidian

 Geiago, ezin ukatu;

 Baña ederrez, maite maitia,

 Ederragorik ez dozu.

 Zure bekoki zabal garbian,

 Begi urdiñ gozuetan

 ikusten jatzun argitasuna

 Ezta ikusten besteetan.

 ¿T'urre irudiko ule kiskurra?

 Urria ezpada benetan,

 Urre-zidarrak baño geiago

 Balio dan nire ustetan.

 Kutun, laztana, biotzekua

 Neure semia zu zara;

 Zure onduan aztuten jataz

 Samiña eta negarra:

 ¿Zu, nire poza, nire atsegiña

 Beti izango etzara?

 ¿Naiko deustazu, maiteko nazu

 Maite zaitudan gisara?

 ¡Ze ao polit zoragarria,

 Ze samurra ikusten jatzu!

 Zure ezpan bigun orban bagian

 Irribarria daukazu.

 ¿Benturaz baietz ¡aingeruchua!

 Baietz agindu nai dozu?

 Gure echeko lora ederra

 ¡Indar! mun bat egidazu."