Xorien besta

Etcheberri, Agustin

 1

 Behin, orai duela ja hainitz denbora,

 Urtzo jaun-andrei heldu zaiote gogora,

 Gan baino lehenago hegoko partera,

 Behar dutela eman besta bat ederra,

 Adixkide guziak bildurik batera.

 2

 Gonbidatzen dituzte bilkura hortako

 Belatxa, arranoa, Jaun Amia-moko,

 Zigoina, bas-antzara, eta bertze asko:

 Ez gero egun hartan hutsik egiteko

 Non ez den zorigaitza eri izaiteko.

 3

 Andre urtzoak ez du deusik gupidesten,

 Ase baten ari da ona preparatzen:

 Bihi, aza, haragi, arrain-puska biltzen.

 Hango usain goxoan hila piztuko zen?

 Bainan murde Belea gonbidatu etzen.

 4

 Eguntto hartan hara airetan Belea,

 Mokoan deraukala harri bat handia!

 Oraintxet jan eta jan ari duj xoria...

 Biltzarraren erdirat idukiz begia,

 Uzten du erortzera mokotik harria.

 5

 Kask, harria lurrean zenean puskatu,

 Batek «maingutu dela», bertzea okertu.

 Bizia irriskatuz nork nahi bazkaldu?

 Eta urtzoen kontra eginez arnegu,

 Bestaliarrak ziren laster hegaldatu.

 6

 Okila eta fika urtzoen onetan

 Bertze xorietara dire gatekotan,

 Ez ditezentzat geldi hasarre funts hartan.

 Bainan ez zirelakotz, berak gonbit bestan,

 Zioten: «Ez gaiten sar bertzen aferetan!»

 7

 Adixkiden bilkura duenak bilhatzen,

 Hobeago du hasiz denak gonbidatzen

 Ez ibil bat har eta bertzearen uzten,

 Zeren askotan etsai zare bilakatzen,

 Gero harri kolpentzat irriskuan jartzen.