Marokatik oihu «Chalbadorri»

Etxamendy, Jean

 1

 Gaizo Chalbador, eskual-herriko, koblari guzien aita,

 Zuk orai arte, eman pertsurik, baizik ez dezaket maita

 Eta gaur ere, horrek zer dion, guk denek dezagun guaita,

 Pertsuk'artzeko lagun bat nahiz, ibilia omen baita.

 2

 Hastapenetik zuzen den gisan, nahi zinduzket agurtu,

 Ba eta ere sendimenduak, nola ditudan aithortu:

 Marrokan bainaiz, bihotzminekin gauza huni naiz oharitu,

 Pertsuk artzeko ithurri hori, othe zauzunez agortu.

 3

 Nahiz ez garen gazte lagunak, ta gradoz liferentzia,

 Adichkidea barka zadazu, hartzen dutan ausartzia:

 Erranen dauzut laño lañoa, zer den nere gutizia:

 Izkriboz beden, posible balitz, Chalbadorren aditzia,

 4

 Pasatzen tugun egun dorpetan, etcheko letrak sostengu,

 «Kasetak» ere aurkibide bat, plazerrezkoa hemen du:

 Bainan ez dugu usu ikusten, kantuzko anhitz talendu:

 Alta dionaz, koblarientzat, lekua nasai omen du.

 5

 Asko plazetan frogatu duzu, gazter anhitz aamodio,

 Besta eder bat iragan eta, erranez «ikus-artio»;

 Eta gaur-ere «jaun Chalbadorrek» ez dauku errain «adio»:

 Zonbait pertsutan, kontseilu onez, plazer bat egin zindio...

 6

 Nere goguak zer asmu zaukan, deklaratu dauzut egun.

 Ez nuke nahi, galde choil huni, begiak zerra ditzazun.

 Elgarretarik hoin urrun gatik, segur nahi nuke entzun

 Iphar-Afrikan dagon gazteaz, zuk hor zer pentsatzen duzun.

 7

 Eskual-herriko egun ederrak, ez dira segur ahantzkor,

 Zure-ta-ene ideyak ere, dira berdin anayakor:

 Egungo huntan kitatzen zaitut, oi adichkide Chalbador;

 Zaren, adinik azkarrenian, izan untsa eta pichkor!