Artzain beltcharen neurthitzak. Alegiak (XVII. Tripota)

Zalduby

 1

 Jende beharrak ziren

 Pello ikhazkina,

 Eta haren emazte

 Kochepa Martina.

 Beren etchola zuten

 phezoinez egina,

 Eta janhari hotza

 thalo'ta chardina.

 2

 Neguko arrats batez

 senhar emazteak

 Nakhaizturik zaduzkan

 chardina jateak.

 «Gu bethi miserian,

 «asean bertzeak:

 «Makhur dire, zioten,

 «holako legeak».

 3

 Sorgin bat sartzen zaie

 leihotik barnera:

 «Heldu naiz hiru gauzen

 «zuei ematera.

 «Galda zatzue hirur,

 «berech bat bedera,

 «Nahi den bezein handi,

 «Deus ez zait sobera».

 4

 Pello oihuz hasten da

 supazter zokhotik:

 «Ai! nik tripot bat bana,

 «jan niro gogotik».

 Tripot bat erortzen da,

 pamp! chiminiatik,

 Jan on bat egin dezan

 Pellok oraikotik.

 5

 Martinak senharrari;

 «zer pelloa haizen!;

 «Ez hakiena zerbeit

 «hoberik galdetzen

 «Balimba, tripot hori,

 «dena den, hoin gizen,

 «Sudurretik dilindan

 «balitzaik gelditzen»

 6

 Martinak hitz horiek

 athera orduko,

 Tripota sudurrera

 Pellori doako.

 khendu nahiz ari da,

 debru'ta karako;

 Sudurrarekin beizik

 ez du atherako.

 7

 Haur guziak ondotik,

 zakhurrak saingaka;

 Lau zehe sudur hoien

 nola ez ahalka!...

 Etchean ere nola

 andrea balaka?

 Ez diro ichilaraz

 han haren kalaka.

 8

 Azkenekotz Pellori

 burura zaio jin

 Hirugarren galderik

 ez dutela egin

 Sudur soberakin hoi

 dio suntsi dadin.

 Tripota suntsitzen da;

 orai du atsegin.

 9

 Alegia hortarik

 zer dagerin, huna:

 Askoren gutizien

 funtsgabetasuna.

 Bil ez badezakegu

 handi den fortuna,

 Dugun goza bederen

 guttien duguna.