Doņa Tomasa
1
Aita frantsiskanoak eliza-atean
Aire fresko hartzen du otoitz egitean;
Beha dago ez denetz girixtinorikan
Kofesatu beharrez sartuko elizan.
2
Doņa Tomasa hor da pentsaketan heldu.
Gaztelutik bidea laburzka hartu du;
Ez da nehoiz hain goizik hunarat urbildu:
Segur bihotza dauka debot eta saindu.
3
- Aita, heldu nizaitzu barkamendu galdez:
Bakea nahi nuke kofesio batez...
- Haurra, goazen barnera, mintza fede onez,
Laņoki senda zaiten zure pena xumez.
4
- Aita, igorri nion ene anaiari
Nehor faltatu zenetz gortetik berriki:
Baietz, faltatu zela Gonzalo Etxarri,
Dontzela baten gana joan zela segurki.
5
- Hortan, doņa Tomasa, ez da bekaturik,
Salbu beharrik gabe berri xerkaturik.
Segi kofesioa, ez izan beldurrik,
Jainkoaren bihotzak ez baitu parerik.
6
- Aita, igorri nion ene anaiari
Hil bat bazela etxen, ene penagarri.
fin zadin ehortzerat ahal bezain sarri.
Anaiak arrapostu, etzuela nahi.
7
- Haurra, zure pondu hau ez dut konprenitzen.
Ez duzu hila nor den ongi deklaratzen.
- Aita, Gonzalo hura, errex da pentsatzen
Gazteluan hil-hotza dudala beilatzen.
8
- Bainan, doņa Tomasa, zer gertatu zaio?
- Aita, zorigaitzari topatu nitzaio:
Lo-belarrez ase dut eta egin du lo,
Ezin iratzarria hor baitut Gonzalo!
9
- Jesus! Uste gabean ahal duzu egin?
- Ez, aita, mendekioz bekaiztiarekin:
Amoros bazabilan neska guziekin;
Eta urrikalmenduz azkenik enekin!
10
- Doņa Tomasa, otoi, bil-azu urriki.
Gaizkia higuin zazu ahalaz osoki.
Barka ahal dakizun, barka zuk bertzeri.
Eskain Gonzalorentzat pena eta ongi!
11
- O aita kofesorra, orai ene; aldi:
Pozoina hartua dut, hiltzerat naiz ari.
Azken sakramenduak otoi laster eni.
Eta ene bihotza uros geldi bedi.
12
Biharamun goizean bi gorputz elizan:
Nehork ez jakin xuxen zer zen nunbait izan.
Jainko Jaunak badaki zoin trixte gabiltzan.
Gauden Aita amultsu onaren peskizan.
