Kantuz nahi dut mintzatu

Bordagaray, A.

 1

 Koblaria ttipi la espantua handi,

 Aire chahar batean zonbait bertsu berri

 Urrundik dauzkitzuet igortzen deneri,

 Eskual-herri guziak kantatzeko bethi!

 2

 Badu zonbeit denbora Afrikan, girela:

 Etsaiaren heztea dugu denek lana.

 Bainan jakin zazue zenbat den filusa:

 Ez da, ederrez ere, biziki airosa!

 3

 Hedaturik girade bazter guzietan,

 Zoinek gure lekua ongi zaintzekotan:

 Usuenik girade mendi-kaskoetan,

 Kabilia famatu bortuaren puntan.

 4

 Bertsu huntan mintzo naiz Arabe hoietaz

 Eta partikulazki heien beztimendaz:

 Zazpi mila kopilo burnuz eta zintaz!.

 Nehor ez daike hurbil usainaren lotsaz.

 5

 Armaturik dirade gutiz gehienak

 Baterian dituzte «piztun» eta «brochak»:

 Bideak zilha-eta hantchet ezar minak,

 Han pasatzean dira debruen zapartak!

 6

 Bihotza hunkia dut mintzatuz lagunez,

 Bereziki hemen hil herritar gaichoez,

 Orhoituak gaudeta etchekoen penaz:

 Jainko Jaunak sarista ditzala zeruaz!

 7

 Nola hitz bat ez erran ene herriari,

 «Phagola» deithurik den choko maiteari?

 Othoitz bat dezazuen egin Jainkoari,

 Bizi eta sanorik gaitezen itzuli!

 8

 Eskual-herri maitea noiz dut ikusiko?

 Noiz ditut herritarrak berriz agurtuko?

 Zuekin, etchekoak, bihotzetik nago!

 Guzieri goraintzi, ta ikhus artino!