XX-garren mendeko bihotz-kanta

Borda, Itxaro

 1

 Ez dizut maite erranen egun zeru sakonen urdina

 Nik zeru ordez miresten baitut eskuek lantu burdina

 Ez dizut maite erranen egun xorien kanta berdina

 Nik beharritan entzuten baitut nekearen hots gordina...

 2

 Eta maitea, bertsolariak beste mendetan bezala

 Aitortu behar hitzegiteko bertsoa hartu dutala

 Hemerezortzi zangoko honek betiko atxik nezala

 Ez baitezaket luzara gorde, maite maite zaitudala!

 3

 Nere buruak Arrazoina du gorputzari erakusten

 Baina bihotza suaz ari da Adimenezkoaz husten

 Malte maitea nere begiek zaituztelarik ikusten

 Ikertzen duten mundu zoroa zuretako dute uzten...

 4

 Badaukat orain basamortua trebeskatzeko indarra

 Hetsirik dauden bide galduak irekitzeko pindarra

 Mila artino kondatzen ahal dut kendurikan aharra

 Haren lekuan ezarri eta, maitasun amets zaharra...

 5

 Eta joatean azken basoa, gaueko azken agurra

 Nehoiz uste ez den Denboraren iraupenaren apurra

 Eta joaten ate-harrian, besarkadaren laburra

 Esku artean irriz badoan negar guzien lapurra...

 6

 Eta burua altxatzean hor dauden norbaiten begiak

 Argitu aintzin erraten diren historio, alegiak

 Goiz lanotsuak direlakoan gure zoriontegiak

 Denak beldurrez ditugu noizbait ikusten heldu egiak!

 7

 Ezagutzen dut gure Herria; baldin baduzu gogoa

 Erakutsiko dizut emeki honen bihotza osoa

 Udaberritan mendi apalen orlegitasun zoroa

 Eta ondotik, Larrazkenetan haizhegoaren gozoa...

 8

 Lurrak gizonak, berak sorturik, ditu zuzenki bereak

 Joaten dira haren haztera lore eta abereak

 Nun ez garen gu noizbait berezten-etsipenaren beleak

 Zure hezurren gainean nahi nituzke erre nereak.