Bilintx

 Askok diote kantetan beti

 Amore-kontu naizela

 Nik esaten det arriturikan

 Beti orrela daudela:

 Zer egin biat baldiñ zerubak

 Doaitu banau onela

 ¿Ez dute ikusten usaya mendak

 Bere jatorrez dubela?

 Nere biotzak amoriua

 Mendak usaya bezela.

 Triste bizi naiz eta

 ilko banitz, obe:

 Badauzkat biotzian

 Zenbat atsekabe:

 Dama bat mintzatzen det

 Baña... aren jabe

 Sekulan izateko

 Esperantza gabe.

 Nere biyotz gaxoa

 Penatuba dago,

 Ezin egon liteke

 Ai! paratubago.

 Pasatzen ditutala

 Aspaldiyan nago

 Egunak triste eta

 Gabak tristiago.

 Amorez erituba

 Zenbait denbora ontan

 Gaurik ez det pasatzen

 Soseguzko lotan:

 Penaren kargarekin

 Urtuta, frankotan

 Kanpora irteten zait

 Biyotza malkotan.

 Auxen da miña laister

 Ill bear naubena

 Kupitutzen ez bada

 Senda lezakena,

 Ain arkitutzen zaizkit

 Sartabak barrena

 Animan tristura ta

 Biyotzian pena.

 Biotza ezin jaso det

 ¡Au karga barrenak!

 Ia gastatu zaizkit

 Indarrak geienak:

 Ez luke sinistuko

 Proatu ez dubenak,

 Zenbat pixatzen duben

 Egiazko penak.

 Anima tristurakin

 Ain daukat negarti

 Nun egin al dezaken

 Arriyu bi parti:

 Maitasunak ematen

 ¡Belauniko beti!

 ¡Biotzian daukaten

 Imajiña bati.

 Zein ote dan eziñik

 Kontura erori

 Kutisiya jayoko

 Zayote askori

 Nik ordian ez diot

 Esango iñori,

 Berak badaki eta

 Naikoa dek ori.

  (Jarraituko da.)