Arbola bati

Baso-mutill batek

 Zu gure errian arbola aurrena

 Arbola Gernikakua,

 Parkatu eidazu beste batentzat

 Gaur bada nere kantua.

 Ez zuk bezela, jauregui aundirik

 Ez dauka bere onduan,

 Baserri zarrak bakar bakarrik

 Dirade aren inguruan,

 Ez dira eseri bere azpian

 Gaztelako Erregiak

 Ez dira iñoiz batu batzarrian

 Bizkaiko Jaun ta nausiak;

 Bañan bertanche billatu nuen

 Edertasunen nausia

 Biotz askotan tronua duan

 Erregiñ paregabia.

 Erromeriya pozgarri bat zan

 Neskatill pollit ugari....

 Arbola azpian, lagun artian,

 ¡Ai! nuanian ikusi.

 Prestutasunen ispillu garbi

 Bere bekoki churia,

 Samurtasunen ezagungarri

 Begi ederren arria

 Ongi naiaren iduri bizi

 Ezpañetako irria....

 ura bai zala maitasunezko

 Kutuncho laztangarria.

 ¡Zorioneko arbola zabal

 Milla bider doatsua!

 Zure azpian gordetzen dezu

 Orrelako aingerua!

 Zorion orren inbidiakin

 Beroturik nere asmoa,

 Artu neben bertan duinkiro

 Zu garaitzeko gogoa.

 Zure aurrean ikusi zeban

 Orduan zortziko dantza,

 Chaloz ta algaraz jente guztiak

 Egiten zuala plaza.

 ¿Ez zendun entzun chalo artian

 Aopeko durundurik?

 ¿Ez zendun entzun zure doaia

 Laster izango nula nik?

 Danboliñaren soñu alaiak

 Betetzen zitun aiziak,

 Ichapleruak eta chaluak

 Pozturik zelai mendiak,

 Irten zanean zure azpitik,

 Kunplitzalle aundikiakiñ,

 Edertasunen nausia dana,

 Biotz askotan Erregiñ.

 Pausu neurtuaz, zuzen ta galant,

 Begirakuna lurrian,

 Plaza ingurua ibilli eta

 Agertu zaidan aurrian.

 Orduan juan zan nire inbidia

 Gelditurik zu tristia....

 Ordutik gero nere pozaren

 Testigu errukigarria.

 .....................

 Bañan ¡zer laster bukatzen diran

 Atsegiñaren orduak!

 ¡Zerleku guchi ematen dion

 Zorionari munduak!

 Aldameneko kanpantorrian

 Jo dau aramaitakuak,

 Eta kanpaiak mututzen ditu

 Danboliñ eta chistuak.

 ¡Agur! ezti bat entzun zenduan

 Agur-ikan gozoena.

 ¿Izango alda ura neretzat

 Beraren agur azkena?

 Alper-alperrik zaitu arbola

 Aizkoriak zatituko;

 Alper-alperrik zaitu oñaztarrak

 Lurreraturik botako,

 Biziko zera nere gogoan

 Beti zabal ta mardua

 Arbola maite gomutagarri

 Erromeriya artakua.

 Alasen ere edozein dela

 Etorkizuna neretzat,

 Naiz izan eder churiz jantzia

 Naiz bekaz soñeko beltzak,

 Nere animan biziko dira

 Gorderik ernai biotzak,

 Zu ikusteak pizten dizkidan

 Amoriozko oroitzak.