Eskualdun hil-herriak

Barbier, Jean (J.B., Donibane-Garaiztarra, Ganich)

 1

 Elizaren ondoan, oi Eskualdun haurrak,

 Gore hilen herriak zoin diren ederrak!

 Han dagozi bakean aitaso zaharrak,

 Han ditut etzan nahi nik nere hezurrak.

 2

 Kurutze, lore eta elhorri xuriak

 Han elgarri josirik dira ezarriak;

 Iguzkiak bezala ilhargi-zariak

 Ongi apaintzen ditu gure hil-herriak.

 3

 Primadera goizetan, etxe-aldetikan

 Xoritto bat heldu da berriz hanturikan:

 Berri hek salaturik hobirat musikan,

 Badoa loreño bat handik harturikan.

 4

 Udako arratsetan zeruko izarrak,

 Ihinztatuz doazi lur-meta nabarrak:

 Zinez erran liteke ahaiden nigarrak

 Bilduak daduzkala hil-herriko lurrak.

 5

 Lur-pean lo dagozi gure arbasoak,

 Iguzkirat itzuliz zango-ta-besoak:

 Zeru-gainerat aldiz daduzkate soak,

 Direlakotz gelditzen Eskualdun osoak.

 6

 Igande guziez han herria da biltzen

 Beren egitekoez ez dira ixiltzen;

 Hobian berehala hila da higitzen,

 Zeren dituen haurrak ondoan aditzen.

 7

 Elizan direlarik haurrideak sartu,

 Leheneko kantuak ditu ezagutu:

 Haren hezur gaixoak dira ikaratu;

 Lur-pean airea du berak akabatu.

 8

 Anjelus erran eta buru-has emanak,

 Hil-hobien ondoan dagozi gizonak;

 Andrek aldiz dauzkate lurrean belhaunak,

 Zerurat doazila othoitz kartsuenak.

 9

 Hilak bakarrik dira orduan gelditzen;

 Beso baten gainean oro dira jartzen:

 Atseginekin dute herrian aditzen

 Lehengo errabota pilotak zartatzen.

 10

 Ilhun beltzean dira entzun irrintzinak,

 Kantabre arbasoek zinkatzen zuztenak

 Hilak lokhartu dira hil-herrian denak:

 Ohikoak dagozi bethi Eskualdunak!