Eskualdun hil-herriak

 1

 Elizaren ondoan, oi Eskualdun haurrak

 Gure hilen berriak zoin diren ederrak!

 Han dagozi bakean aitaso zaharrak,

 Han ditut etzan nahi nik ene hezurrak.

 2

 Kurutze, lore eta elhorri churiak

 Elgarreri yosirik dira ezarriak;

 Iguzkiak bezala ilhurgi-zariak

 Ongi aphaintzen ditu gure hil-herriak.

 3

 Primadera goizetan etchealdetikan

 Choritto bat heldu da berriz hanturikun,

 Berri hek salaturik hobira musikan,

 Badoha loreno bat handik harturikan.

 4

 Udako arratsetan zeruko izarrak,

 Ihinztatuz doazi lur meta nabarrak;

 Zinez erran liteke ahiden nigarrak,

 Bilduak daduzkala hil-herriko lurrak.

 5

 Lur pean lo dagozi gure arbasoak

 Iguzkirat itzuliz zango'ta besoak,

 Zeru zolarat aldiz daduzkate soak

 Direlakotz gelditzen Eskualdun osoak,

 6

 Igande guziez hau herria da biltzen;

 Beren egitekoez ez dira ichiltzen;

 Hobian berehala hila da higitzen

 Zeren dituen haurrak ondoan aditzen.

 7

 Elizan direlarik aurhideak sartu

 Lehenako kantuak ditu ezagutu,

 Haren hezur gaichoak dira ikharatu,

 Airea lur pean du berak akhabatu.

 8

 Angelus erran eta buru has emanak

 Hil hobien ondoan dagozi gizonak,

 Andrek aldiz dauzkate lurrean belaunek,

 Zerurat doazita othoiz kartsuenak.

 9

 Hitzak bakharrik dira orduan gelditzen,

 Beso baten gainean oro dira yartzen:

 Atseginekin dute herrian aditzen

 Leheneko paretan pilotak zartatzen.