Nor banakoa etxe bat bada
besteengandik bereizi,
zure adatsen teilatupean
maizter nahi nuke nik bizi.
Bizitza golde bortitza denez
kopetan zimur-ildoak.
Urteen uzta zilar malutez
estaltzen ari biloak.
Ikustearren daude begien
leiho ilun nahiz argiak.
Zureak itsu balira ere
neretzat maitagarriak.
Sudur-hegian ahoa duzu
hitz ta musuen atari.
Bertan etzanik mihin gorria,
txakurtxo beti jostari.
Ate ondoko intxaurrondoak
atsedena ta geriza.
Nektarrez eta eztiz gainezka
zure bularren kaliza.
Etxeak zutik iraungo badu
ona behar orubea.
Halakoxea zure gerria,
leun ta tolesgabea.
Etxeko kea gorantz doala,
zimenduek lurrari muin.
Izango al naiz zure zangoen
dantzan esku hartzeko duin!
Etxe aldean soro-larreak,
langa-hesolez hesia.
Zure besoen barrutian naiz
maitasunean hezia.
© Joxerra Garzia "Joxerra Garzia: Dena dela (Bezperaren kronika)" orrialde nagusia