Sasoi beteko tximaluzea
halaxe zen gurean Jon
horregatikan herrian denok
esaten genion Sanson.
Sanson esaten genion eta
zen gure itxaropena
gizalditako morroitzatikan
aterako gintuena.
Morrontzatikan ateratzeko
bazen zerbaiten beharra
beharko zuen malezi izan
beharko zuen indarra.
Malezia ta indarra erruz
berez bazuen Sansonek
hortik aurrera lagundu zuten
gure herriko gizonek.
Herriko gizon guziak eta
orobat andre guziak
eskatu hutsez betetzen ziren
Sansonentzat kutiziak.
Kutizi denak bete ziren ta
noizpait heldu zen garaia
esan zitzaion «gure kateak
hausten beharko duk saia».
Kateak hausten saia aurretik
nahi omen zuen indartu
hamaika bider luzamendutan
aritu zen: guk onartu.
Beharko ere onartu noski
izanik gure esperantza
azkenerako hartuagatik
Sansoni usteldu traza.
Usteldu traza bazeukan ere
ezin guk ezertxo egin
gure indarrak, gure kemenak
agorturik berarekin.
Kemen-indarrak agortu eta
ezin genuen sinetsi
beste armarik ez genuela
beharko genuela etsi.
«Etsi beharko dugu betiko»
batek ziren halaxe
guziak haren kontrako ziren
mintzatu berehalaxe.
Berehalaxe esan zioten
traidore zital bat zela
Sansonganako konfidantzarik
behar zuela bestela.
Konfidantzarik ez zuen hura
bidali zuten kanpora
eta Sansonen zerbitzupean
aurrera joan zen denbora.
Denbora luze baten buruan
zabaldu zen notizia
Sansonek ihes egin zuela
harturik zeukan guzia.
Zuen guzia harturik eta
txima luzeak mozturik
geroztik etsai artean dabil
ta ez dabil tristaturik.
Tristatu gabe bizi liteke
egunen azkeneraino
okerragorik ez omen dago
zorri berpiztua baino.
Okerragoa zorria baino
bada gauza bat halere
herri txiki bat baldin ez bada
bere buruaren jabe.
Bere burua gobernatzeko
nor bera baino hoberik?
boterearen zimaurrak
ez du zorria beste lorerik.
Beste loreak maite ditugu
zuri, berde nahiz gorriak
a zer jardina mundu osoa
libre balira herriak.
Balira, balitz, balu, balitu...
usteak ustelak dira
kanpo zein barne Mesiasekin
ez gaitezen inoiz fida.
Mesias bati fidatu eta
hara zer zaigun agitu
herri zahar honen kondaira zer den
ez al duzue aditu?
Kondaira zaharra aditu eta
zertan hasiko negarrez
indarrez lotu zuten herria
aska liteke indarrez.
Indarrez flako bagabiltz ere
ez erregutu inori
gure esku dago zutik jartzea
geuk hondatutako hori.
Hondatu dugu herria eta
ia guriak egin du
etxean eta auzotik ere
badugu zeinek agindu.
Zeinek agindu badaukagula
hauxe da penitentzia
baina sortuko dira berriak
har dezagun pazientzia.
© Joxerra Garzia "Joxerra Garzia: Dena dela (Bezperaren kronika)" orrialde nagusia