Aldegingo duzu

(agurtu zaitez gelako arbel berrian,

horretarako erosi genuen).

Zure ezpainak musukatuko ditut

ez burkoko zure ezpainen itzala musukatzean,

nireak erreko direneko beste ezpain ezin zehaztuetan barrena baizik.

(eraman itzazu liburuak, gutunak,

oparitutako larrosaren petaloak,

nitaz oroitaraziko dizun guztia

alperrik galdu baino lehen!).

Eraman dezakezu nire haragia ere,

zure atzekoak soberakoa bait dakar.

Eta gorputz estrainoa errekorrituko dut

bulebar paraleloetatik zehar

maiz hiri galduan egiten genuen bezala,

puntu ezezagunean zurea aurkitzeko.

(zu identifikatzekorik ez utzi!

ez da berehala ezabatuko zure arnasaren silueta).

Nire behatzak beste baten adatsaren saihetsean galduko dira

eta ezaguna, bizitakoa irudituko zait

hainbestetan marratutako bideak bezala,

zugan sortalde duenaren luzagarri gisa

(joan aurretik irakur itzazu

azkenez zugatik erditu nituen poemak!).

Begiratuko zaitut ordutik ezkero

ibaiko hegi batetik bestea bezala.

Bestearekin egingo dut maitasuna

bereiztuko gaituen ura gainditzeko.

Begiak itxiko ditut orduan.

Denbora, nostalgia 50.

© Felipe Juaristi