Bizikera ta langintza

 Irun'en zenun bizitokia

 zure izerdiz egiña

 Txikia baña, txukin garbia.

 Ez alper izan baziña...

 Ta zure diña

 txuri liraña...

 Egoki iña

 edozin aña...

 Bera zenuen ames tokia...!

 Bere olerki-lurriña...!

 Egingo zenun amets goxorik,

 zure etxetxo artantxe.

 Neka-ondoren atsedendurik

 kabi goxoa uraxe...

 Berealaxe,

 nun-nai añatxe...

 Bildurik antxe,

 nai bezelaxe

 Sendi guztia pozez baturik,

 guztiz maitekor bertantxe...

 Zure izerdiz irabazia

 nekez egunen barruan...

 Jan bear zenun ogi-zatia

 Etxe-begira zenduan.

 Lenen orduan,

 Lanan gogoan,

 zure buruan...

 Ta otorduan,

 xamurtasunaz neke utzia,

 janaren mauka goxoan...!

 Zurgintza lana ikasirikan

 eskuz landuaz ederki,

 zerra aizkoraz konpondurikan,

 ate, leyoak egoki.

 Azpil ta gurdi...

 Kutxa, gaztoki...

 Mai eta alki,

 askotxo noski,

 Goiz Arratsetan saiaturikan,

 atera ziñun eskutik.

 Arotza ziñan, zure langintzan

 Kristo beraren diñara,

 Sinismen itxuz, apal to otsan,

 esku zabala gañera.

 Zure tankera,

 Kristau antzera...

 Zure jokera,

 beti batera.

 Langille batek bear dun gisan,

 erortzen ziñan onera.

 Buruz bizkorra ziñan guztiro

 esku arteko lanetan.

 Patxada onez eta astiro,

 zure egintza danetan.

 Baldintz onetan,

 itz emanetan,

 alegiñetan....

 Gai berdiñetan,

 egiña jartzen zenun aguro

 jabearen eskuetan.

 Bazter danetan zabal bideak,

 alaya bai ziñan oso.

 Nun nai ziñala, adiskideak...

 Lagun-arteko ta uxo.

 Ain ziñan goxo...

 Danari kaso,

 burua jaso.

 "Zer degu?...? Kaxo!"

 Ola bait-dira giza-legeak!

 Ez asko bezela otso.

 Iritziz apal, xotil gorputzez,

 onegintsu ta zuzena.

 Errukitsua, zabal biotzez...

 Adiskiderik onena.

 Goxotasuna...

 Zintzotasuna...

 Apaltasuna...

 Goi-maitasuna...

 Doairik badu gizonak sortzez...

 Zeurekin zenuen dena...!

 Jaiotzetikan ziñan Euzkaldun,

 maite zenuen Euzkera.

 Agertzen ziñan beti bulardun

 Bidasotarren antzera...

 Zure mintzera

 eta oitura,

 etzan naskera,

 baizik bestera...

 Bañan kupiraz ikusten zendun,

 bazetorrela galtzera.

 Jarraimen ori gaztez bazenun,

 etzizun kendu zartzeak.

 Zure bizitzan Jainkoak lagun,

 esna zenitun batzuak...

 Ergelkeriak...

 Arrokeriak...

 Zabarkeriak... .

 Erdel-keriak...

 Ito ziguna piztu bai zenun...

 Ai! min ematen galtzeak!

 Jaunaren almen onesgarriaz,

 gai izan ziñan "Baxurko".

 Oitura zarrai eusteko...

 Bertso olerki goxo-samurraz.

 Errientzako

 zain-berritzeko...

 Soil ulertzeko,

 xamur artzeko...

 Zure iturri orren emaiaz,

 bizia zan guretzako.

 Beta gutxiko lan-bitarteak,

 osa ziñuzen egoki.

 Txantxik gabeko alegiteak,

 artu zenitun gugati...

 Beti gizonki

 eta gozaki...

 Zure erruki

 Jaunak ederki

 ordaindu zizun... Zure nekeak

 esku zabalaz Zerutik.

 Irakaskintza txepel askori

 zaunk egin zion zureak,

 epel ta nagi diradenari,

 erakutsiaz bideak...

 Soña aultzeak...

 Indar galtzeak...

 Buru-austeak...

 Nekez urtzeak...

 Artzen ziñuzen alai kantari,

 lanak zakazkin nekeak!

 Euzkal-txinparten piztalle zintzo,

 neurriz gaindiko langintza.

 Asaba-zarren izkeraz mintzo,

 eraman zenun bizitza...

 Zure egintza

 Euzkoen aintza

 eta garaitza

 irabaz-gaitza...

 Altxaturikan erria tinko,

 lagun artuaz Goi-intza...

 Goramen eta txalo ondarrai

 saiets eragiñaz utzi.

 Neke izerdi ta ezbearrai

 eramankizunez eutsi.

 Aurtzaroz asi

 gazterik ezi,

 ta onez guzi

 arduraz bizi...

 Zure lurreko egun bakarrai

 aldiz aurre irabazi.

 Otoi sakon bat zendun langintza

 Kristau-bizikeran lurrun...

 Lan ta olerkia pozez biotza

 maitasun-giliz ta bigun...

 Etziñan zaldun,

 baña bizerdun

 eta bulardun...

 Beti Euzkaldun!

 Irabazia zenuen aintza;

 Jaunak emango altzizun...!