Arrats-eskaria

 Arratsaldeko iruntz-itzalak

 jaustorduan lur gañera,

 ludi zakarrak izututa,

 batu naz neure barnera.

 Arrats-bera sorgin onetan

 entzun, Erregin lerdena,

 biotzaren joan oyua,

 oi, nire azken-arrena.

 Auzoan zabilkidaz, Ama,

 gaitzetik adiña urrindu,

 maitasun-ego zuriz estal:

 ni, ume, jagon nagizu.

 Min ezpata zear igaroz

 biotz erruge yatzun ausi:

 indazu, otoi, ene Ama,

 zeure garra nigan josi.

 Maite min nozu, aspalditan,

 zure leraz dot biotza;

 adi eidazu, Ama eder,

 gaur arrastiko otoitza.

 Gorde naizu, samin-Erregin,

 zeure Ama-besoetan,

 zaindu ni bular gañean,

 nire babes zeu beti izan.