|
Bertso lastimosoak
Marijoxepak
Etorri nintzanian
Frantziako partetik
ama billatu neban
etxian bakarrik.
Bakar bakarrik eta
bai triste tristerik
silliaren espaldan
haiziak harturik.
Egun on Jainkuak dizula
ama ona neuria,
halan euki deizula,
bai, seme maitia.
Ezkondua ala ezkongei
zatoz ba semia?
Ezkonduta nator ba
bai, ama neuria.
Frantzesa ala espaņola
daukak ba andria?
Frantzesa daukot ba nik
bai, ama neuria.
Frantzesik etxuau biar
erranik etxian;
hona ekarri gabe
hil zazu bidian.
Marijoxepak
Guaziok ba, guaziok,
guaziok anaia.
Hor billatuko xuau
ta hiltxeguk andria.
Egun on Jainkoak dizula,
andra ona neuria.
Halan euki daizula,
bai senar neuria.
Hamalau asto hor dizut
urrez kargaturik,
haiek emungo dizut,
utziazu bizirik.
Haiek neuriak dira
zuk emun gaberik.
Hemen hil biarko dezu
dudarik gaberik.
Utziok ba, utziok,
utziok anaia,
etzaiz errukitutzen
holan ikustia?
Lenago esan biar eban
esan duan berbia,
onezkero emun xat
lenengo golpia.
Maximak:
Gauziok ba, gauziok
ansia neuria,
birian billauko xuau
andria neuria.
Andria, nora zuaz
zaldi horren gaiņian?
Hemen hil biar dezu
dudarik gabia.
Andria, jetxi zaitez
zaldi horren gaiņetik:
hemen hil biar dezu
dudarik gaberik.
Hiru saiņeko hor dizut
urrez bordaturik,
haiek emungo dizut
utziazu bizirik.
Haiek neuriak dira
zuk emun gaberik,
hemen hil biar dezu
dudarik gaberik.
Hiru anaitxo ditut
soldadu juanik,
harek hemen baneuko
ez neuke bildurrik.
Utziok ba, utziok,
anaia neuria.
Pena emuten xotak
holan ikustia.
Lenago esan biar ebian
esan duan berbia,
onezkero hartu xok
erida golpia.
|
