Maitasun aundia

Azkue, Eusebio Mª

 Biotz bakar bat daukat

 ta mila banituz,

 milak, neure maitea,

 emongo neuskezuz;

 eutsi milak langoa

 bat, maite neurea,

 eta neurean ordez

 ekazu zeurea.

 Zeu barik ezteust ezek

 gogoa betetan,

 orduan gogamenak

 eztagoz ezetan;

 bakar bakarrik nago

 zeu barik munduan,

 Afrikako ondarretan

 leoia moduan.

 Azken-bertsoan, zoragarriro dirausku benetako maitetasunaren indarra:

 Ilten banaiz, maitea,

 bizi zareala,

 uste dot Jaungoikoak

 itxiko deustala

 zeure bornuan beti

 munduan ibilten,

 bada ezta inoiz gogoa

 maiteantzat ilten.

 Ba dau beste lan bat, ameskoia, poesitsua, ta gizarte-ikutua daukana. Gaba" dau izena olerki sentikor onek. Ona atal batzuk:

 Betor illuna laster

 Ama loarena,

 zeruko baltasamua

 pena guztiena;

 datorrela beragaz

 gure artera loa,

 zerututen mundu bat

 erruki bakoa.

 Ohar zelako itza darabillen, "zerutu" = mundua zerutu, zeru bihurtu.

 Munduan beti dago

 gizona amesetan,

 gabaz zorakerian

 ta egunez benetan.

 Orra or gorago adierazo dogun Poesiaren guna, amesetan egunez, amesetan gabaz, beti amesetan.

 Betor mundura loa

 eta amets zoroak:

 bizitza nekatuen

 bitarte gozoak.

 Betor gaba, ta orduan

 pobre ta eukitsuak

 loan izango dira

 bardinak bitzuak.

 Eta auki lei pobreak

 loa gozoago,

 izanarren bere oia

 askoz gogorrago...