|
Asto bat dotore
Azkue, Eusebio MĒ Dolores
Asto bat dotorea
peria batean,
salduteko imini zan
zaldien artean;
guzur-ule baltzakaz
kokota apaindurik
eta zaldi-buztana
atzean loturik.
Bere jaubeak eukan
kolkoan bildurra,
noiz ezagutuko zan
astoan guzurra.
Eldu zan erosteko
baserriko jaun bat,
eta agindu ebezan
irurogei dukat.
Ataraten ebala
ziskutik dirua,
jaso eban astoak
zeruruntz burua,
egiteko arrantza bat
miragarrizkoa,
ikaratuko ebana
Balanen astoa.
Arriturik egozan
basarritar biak
eta euren inguruko
gizonak guztiak;
an zirean zantzoak
barre ta gedarrak,
egunaz izarrak!
Orduan esan eben
basoko gizonak:
zenbat dagoz munduan
alango gizonak;
Isillik dirudie
kadera bikoak;
berbaz asten badira,
lau kaderakoak.
|
