Letemendia-ko Modesto-ri
Azkarate, Ramos
Aldegiń badu Tolosatikan
Modesto Letemendiak,
żNola ez diyo negar egińgo
Bere Euskal-erri maitiak?
żNola ez bada begiyak busti
Anayak eta aidiak?
żNola ez gera samiń egongo
Beraren adiskidiak?
Lore aundiyak galtzen dijoaz,
Jayotzen dira chikiyak,
Noiz eta bear diradenean
Euskal-erriko mendiyak;
Alderdi ona sendatutzeko
Bizi bagera eriyak,
Sońu arrotzak nola nastuta
Daukazkiń Euskal-erriyak.
Ausen da ausen ala bearra
Lore onenak galtzeko,
Usai gozoak naiz guri utzi
Beretzaz gogoratzeko;
ˇAi! ˇai! Modesto, nunbait zerubak
Nai zaitu berarentzako
Gozoki zure Balenziyako
Negarra kantatutzeko.
Jeremias-i lagun egińik
Abiya zaitez kantari,
Larunbat Santuz itsasoz ito
Ziraden koitadubai,
Kanta deyezu Arbola bai ˇai!
Zeruko Euskaldunai,
Kanta deyezu negar egińaz
Aita Adan ta Ebari.
Kanta ditzazu zortziko eder
Argitaratu gabiak,
Kanta ditzazu joairak eta
Mayatz-illeko loriak;
Esan itzazu chilibituben
Sońu poz emangarriak,
Lengo denboran nola jolasten
Ziran asaba guriak.
Agurtzen zaitut, Modesto pińa,
ˇAgur! ikusi artian;
Jaunak zeruban bildu gaitzala
Euskalok egun batian;
Zortziko denak anchen kantatzen
Jaungoikoaren aurrian;
Bera onratzen eta alabatzen
Betikotasun guztian.
