Otoitza eder, goizean goiz

Aurraitz

 Goiz barriak ez dauka ezetaiko orbanik.

 Nire buruak bere ez pentzamentu txarrik.

 Mundukeriak goiza lorrindu baiño leen,

 Jaunaren agerrean, otoitza ederren.

 Izadia aratz dager goi-aalaren zantzu,

 egoiaren ikutuz, argi ta margotsu.

 Giro daukat biotza ta argi bekokia,

 gogoz otoitz eiteko aldi egokia.

 Izaki guztietan dantzut, goizetan goiz,

 Egillea goresten, berein erako otoitz

 Batasun ontan neuk be, buru era biotz,

 eskerrak dagiodaz, Jainkoari, gogoz

 Goizeko eguratsak gorantz dagi pozez,

 otoitz eta eresi, Jaube goretsiez

 Goi-aala eltzen yaku indarrak barrizten:

 Egunaren nekeak arintzeko kemen.

 Goizean goiz, Jainkoari, esker dagionak,

 egun osoa pozik, ezbear zein lanak.

 Gaba eltzerakoan, atseden osoan,

 isten dauz soin ta gogo, Jaunaren eskuan.