Laztanik samurrena

Aurraitz

 Iñoiz ezeben ikusi basoak

 goiz a baizen alai eta gardenik.

 Goiztar yagi nintzan. Alako pozik!

 Lendik nendukan artega Urtzi-miñak.

 Pozez ganezka bioztxu samurra;

 aingeruen ego-otsak aldamenez:

 munduko ogenak lotsaturik iges

 garbitasunak uxau-ta urrunera.

 Apurtu bako zorion garbia!

 Orduan lez ozen kanpai-otsik ez...

 Lo bako gaba igaro neban pozez.

 Aixe zan goizalde zoragarria!

 Griñaen gudea urruti ebillan.

 Zeru goia bai egoan urdiña!

 Barruan atsegiñaren zotiña,

 loren billa nenbillan Goi-munetan.

 Apainkerien barririk enekin:

 oski barriak, txartestxua garbi...

 Gogoko gauzetan nengoan argi;

 ogen-geriza neban bakar samin.

 Egun a baizen alai ta gardenik...!

 Pozkidaz agiri zan ingurua:

 Mutikoaren biotz ezetxua

 Jainko aundiagaz besarkatu.